Alweer 16,5 jaar geleden is het dat ik je uit het asiel ophaalde. 21 jaar was ik toen ik in mijn rode koekblik op kruiwagenwielen met jou als kleine frummel op schoot terug uit Limburg kwam. Zo trots als een pauw met mijn kleine, eigenwijze drol. Je bleek ook een toepasselijke naam te hebben gekregen door je bijzondere voorkeur voor lekkernijen, BAH-Lou!

Je bent met me mee uit huis gegaan en je voelde het als eerste als ik zwanger was. Je bracht dan heel wat uurtjes door op of tegen mijn buik.

Je lijf was moe, je ogen en oren deden het al een hele tijd niet meer en je achterpootjes wilde niet meer mee wandelen. Vandaag heb ik je moeten loslaten, met pijn in mijn hart. Ik ga je missen.